nie tknięta nigdy ręką czyją, ledwie okiem sięgana z rumu złomisk w morzu gór głębokiem, skąd lecąc do cie w locie ze znużenia mdlało; wieczna, okryta dumą, wiekuistą chwałą, fali orła jedynie wieńczona otokiem: ciebie śnię, ponad zjawisk błądzący potokiem, i ciebie moje serce nad świat ukochało.
Budowa wiersza. Na ten utwór duży wpływ miała fascynacja Tetmajera twórczością Charles’a Baudelaire’a. Ten wiersz składa się z 4 strof 12-16-wersowych i pięciokrotnie powtórzonego refrenu, który stwarza nastrój melancholii, smutku i pesymizmu. Równocześnie mamy wyraz uwielbienia Maryi i Boga.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Ja, kiedy usta ku twym ustom chylę, nie samych zmysłów szukam upojenia, ja chce, by myśl ma omdlałą na chwile, chce czuć najwyższą rozkosz - zapomnienia Namiętny uścisk zmysły moje studził - -. czemu ty patrzysz z twarzą tak wylękłą?
Kazimierz Przerwa-Tetmajer – Na Anioł Pański – interpretacja i analiza. Tematem wiersza Kazimierza Przerwy-Tetmajera Na Anioł Pański są rozważania na temat istoty i sensu życia, jego smutnego przemijania. Podmiot liryczny ukazuje przeżycia wewnętrzne człowieka poprzez opis przyrody. Krajobraz wywołuje nastrój smutku, który
Nasze materiały pobrano już 217414412 razy. „Nie wierzę w nic” jest kolejnym pesymistycznym wierszem Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który w pewnym okresie swojej twórczości prezentował dekadencką postawę zmierzchu wszelkich wartości i niewiary w lepsze jutro. Katastroficzne podejście uwidacznia się już w tytule wiersza, który
Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów: posągi moich marzeń strącam z piedestałów i zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie… A wprzód je depcę z żalu tak dzikim szaleństwem,
GEuht3. Spis treści Kondycja ludzka: 1 Przekleństwo: 1 Śmiech: 1 Śmierć: 1 Wiara: 1 Żal: 1 Nie wierzę w nic… 1 Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów: Posągi moich marzeń strącam z piedestałów[1] I zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie… 5 Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę[3], Widząc trud swój daremnym, marmury rozbite Depce, plącząc[4] krzyk bólu z śmiechem i przekleństwem. 10Że konieczność jest wszystkim, wola ludzka niczym — I jedno mi już tylko zostało pragnienie ŚmierćNirwany[5], w której istność[6] pogrąża się cała W bezwładności, w omdleniu sennym, tajemniczym I, nie czując, przechodzi z wolna w nieistnienie.
Nie wierzę w nic... Autor:Kazimierz Przerwa-Tetmajer Wyd. w latach:2012 - 2022 ISBN:978-83-270-4190-6, 978-83-285-4148-1 Autotagi:dokumenty elektronicznedruke-booki Więcej informacji... Nie wierzę w nic... Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów: Posągi moich marzeń strącam z piedestałów I zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie... A wprzód je depcę z żalu tak dzikim szaleństwem, Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę, Widząc trud swój daremnym, marmury rozbite Depce, plącząc krzyk bólu z śmiechem i przekleństwem. [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami. (...) Więcej... Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła. Autor:Kazimierz Przerwa-Tetmajer Wydawcy:Legimi (2022) Nowoczesna Polska (2022) Wolne Lektury (2014) NASBI (2014) ebookpoint BIBLIO (2014) IBUK Libra (2012) Imprint sp. z o. o (2012) ISBN:978-83-270-4190-6 978-83-285-4148-1 Autotagi:dokumenty elektroniczne druk e-booki literatura zasoby elektroniczne Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 6 rekordów bibliograficznych, pochodzącychz bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu. Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał. Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego Dotacje na innowacje - Inwestujemy w Waszą przyszłość Uprzejmie informujemy, że nasz portal zapisuje dane w pamięci Państwa przeglądarki internetowej, przy pomocy tzw. plików cookies i pokrewnych technologii. Więcej informacji o zbieranych danych znajdą Państwo w Polityce prywatności. W każdym momencie istnieje możliwość zablokowania lub usunięcia tych danych poprzez odpowiednie funkcje przeglądarki internetowej.
Sonet Kazimierza Przerwy-Tetmajera Nie wierzę w nic wyraża poczucie braku własnej wartości i umiejętności. Podmiot liryczny deklaruje, że nie wierzy w nic, nie pragnie niczego na świecie. Neguje celowość wszelkich ludzkich poczynań. Wyraża swe przekonanie o zniszczeniu wszelkich ideałów i marzeń. Marzenia porównuje do posągów wzbijających się na piedestale. Ma świadomość, że ich realizacja niczego w jego życiu nie zmieni. Marzenia są tym dla człowieka, czym dzieła sztuki dla tworzącego je artysty. Strony: 1 2
W skrócie Zyskaj dostęp do setek lekcji przygotowanych przez ekspertów! Wszystkie lekcje, fiszki, quizy, filmy i animacje są dostępne po zakupieniu subskrypcji. W tej lekcji: Nie wierzę w nic... – interpretacja,Nie wierzę w nic... – środki stylistyczne,Nie wierzę w nic... – podmiot liryczny. 7-dniowy dostęp Wypróbuj bezpłatnie portal Dostęp do 9 przedmiotów 7 dni zupełnie za darmo! Tylko dla nowych użytkowników Bez podawania danych karty lub Kup dostęp do Miesięczny dostęp do wszystkich przedmiotów Dostęp do 9 przedmiotów Płatność co miesiąc Zrezygnuj kiedy chcesz! 19,90Płatne co miesiąc Zrezygnuj w dowolnym momencie Kontynuuj RABAT 15% Roczny dostęp do wszystkich przedmiotów Dostęp do 9 przedmiotów Korzystny rabat Jednorazowa płatność Korzystasz bez ograniczeń przez cały rok! 84,15 7,01 zł / miesiąc Jednorazowa płatność Kontynuuj lub kup dostęp przedmiotowy Dostęp do 1 przedmiotu na rok Nie lubisz kupować kota w worku? Sprawdź, jak wyglądają lekcje na Dla Ucznia Sprawdź się Filmy do tego tematu Materiały dodatkowe (1865–1940); młodopolski poeta, dramaturg, pisarz; przyrodni brat Włodzimierza Tetmajera; kuzyn Tadeusza Boya-Żeleńskiego; studiował na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego; zadebiutował w 1886 r.; zdobywał liczne nagrody literackie; wydał osiem serii Poezji, z których druga (1894 r.) jest uznawana za datę otwierającą Młodą Polskę; dużo czasu spędzał w górach, wędrował po szlakach, czego efektem był cykl opowiadań Na skalnym Podhalu; był honorowym członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego, a taternicy jedną z przełęczy nazwali Przełęczą Tetmajera; od 1895 r. cierpiał na neurastenię (postać nerwicy); ok. 1910 r. osiadł w Zakopanem, po I wojnie przeniósł się do Krakowa, a później do Warszawy; interesował się sporem polsko-czechosłowackim o granicę w Tatrach i brał udział w przygotowaniach do plebiscytu na Spiszu i Orawie; w 1937 r. obchodzono 50-lecie jego twórczości; w ostatnich latach życia ze względu na pogarszający się stan zdrowia (utrata wzroku, choroba umysłowa) wycofał się z życia społecznego i kulturalnego; przez współczesnych był postrzegany jako bywalec wytwornych salonów, bohater romansów; jako Poeta został uwieczniony w Weselu Wyspiańskiego; swoją twórczością wywarł duży wpływ na kulturę – pisał poezję, dramaty ( Zawisza Czarny), powieści, opowiadania
mapiwida Hymn Jan Kasprowicz np. ‘’Dies Irae’’ (Dzień gniewu), podkreśla grozę czasów ostatecznych Obrazy w wierszu zwiastują nadchodzącą katastrofę ,kres cywilizacji ,koniec ludzkości. Leopold Staff ‘’Deszcz jesienny ‘wiersz ma charakter dekadencki ,życie człowieka jest pozbawione sensu ,jest wędrówką do śmierci ,pełno jest cierpienia ,bólu ,rozpaczy ,rezygnacji te emocje unicestwiają człowieka . 0 votes Thanks 1
nie wierzę w nic kazimierz przerwa tetmajer tekst
